η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ή η ΜΑΘΗΤΡΙΑ της ΔΑΜΑΣΚΟΥ.

Προτελευταία σχολική ημέρα

και κλείνουμε το Ιστολόγιό μας
για φέτος, σχολική χρονιά: 2011 - 2012,
με αυτή τη ΜΑΓΙΚΗ και ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.

Αφιερωμένη σε όλους τους Μαθητές.
 

H εφτάχρονη πιτσιρίκα που πουλάει τα γλυκά στο δρόμο της Δαμασκού και ταυτόχρονα γράφει τα μαθήματά της (!) δεν άφηνε με τίποτε τον Wasim Kheir Beik να την φωτογραφήσει.

Τελικά ο φωτογράφος του πρακτορείου SANA πήρε αυτό που ήθελε με φακό από 30 μέτρα απόσταση (μαζί και το πρώτο βραβείο για το 2007 από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων), χαρίζοντας και σε μας τη θαυμάσια αυτή εικόνα με τα συγκινητικά μηνύματα.

ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΦΤΑΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ, 

Ελπίδα Οικονομίδου,  31/12/2010

Η Ένωση Αραβικών Πρακτορείων ειδήσεων (SANA), για την οποία δουλεύει ο Wasim Kheir Beik, έδωσε το πρώτο βραβείο για το 2007 στον φωτογράφο και 1.000 δολάρια ως έπαθλο, και προώθησε την φωτογραφία στο παγκόσμιο δίκτυο με τίτλο: «Εκπαίδευση και εργασία».

Όταν ρωτήθηκε ο Wasim Kheir Beik  για το μήνυμα που ήθελε να στείλει μέσα από τη φωτογραφία του, απάντησε: «Θέλω να αποδείξω ότι ο άνθρωπος με θέληση και μόχθο μπορεί να νικήσει τη φτώχεια».

Ο νεαρός φωτογράφος άλλωστε δεν συμφώνησε με τον τίτλο που έδωσε η SANA στη φωτογραφία του. Γι’ αυτόν, στη φωτογραφία ταιριάζει ο τίτλος: «Η Πρόκληση»…

Ένα κοτόπουλο διασχίζει το δρόμο!!!!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΥΠΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:
Ένα κοτόπουλο διασχίζει το δρόμο.
        
ΕΡΩΤΗΜΑ:  Γιατί διέσχισε το δρόμο;



ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:
            
ΠΛΑΤΩΝ: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Κι όμως τον διέσχισε.

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα - όποια κι αν είναι αυτά.

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: Ήταν ιστορικά αναπόφευκτο.

ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν δρόμους.

ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΙΝΤ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη.

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ: Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την πράξη του.

ΓΙΟΥΡΙ ΓΚΑΓΚΑΡΙΝ: Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν έχει πάει πριν.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων.

ΜΠΙΛ ΓΚΕΙΤΣ: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο Chicken Office 2010 που δεν διασχίζει μόνο το δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει και άλλα ενδιαφέροντα.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία, σου επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των αρχαίων μας προγόνων... Να προσθέσω επίσης, ότι είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση, Χούντα και το κοτόπουλο το γνωρίζει καλώς.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Μόνο εγώ, εδώ στο Τηλεάστυ, τόλμησα να πω και να αποκαλύψω ότι το κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αβγό...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Πρέπει να αφουγκραστούμε τις σκέψεις και τις ανάγκες που έχει το κάθε κοτόπουλο. Να νοιώθει ότι έχει την ελευθερία να περπατάει στους δρόμους χωρίς τον φόβο των τροχοφόρων της δεξιάς!

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Το κοτόπουλο είναι τυχερό που δεν διασχίζει τον δρόμο που μένει ο κ. Πάγκαλος! Θα είχε γίνει θύμα της αχαλίνωτης όρεξής του!

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οι αντεργατικές πολιτικές που ακολουθούν ΠΑΣΟΚ και δεξιά έχουν ωθήσει τα κοτόπουλα στους δρόμους.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις τον σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ω κνώδαλο;

ΕΝΑΣ ΙΝΔΟΣ: Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΗΣ Ν.Α.Σ.Α.: Στείλαμε πρώτα το κοτόπουλο για να μελετήσουμε τις συνθήκες διάβασης, πριν στείλουμε κάποιον άνθρωπο.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: Πιάσ' το γρήγορα πριν περάσει απέναντι.

Τα Αρχαία Ελληνικά στα βρετανικά σχολεία!

Τα αρχαία ελληνικά περιλαμβάνονται στις ξένες γλώσσες που θα διδάσκονται οι μαθητές στη Βρετανία από την ηλικία των επτά ετών, σύμφωνα με το νέο σχολικό πρόγραμμα που έθεσε προς δημόσια διαβούλευση η βρετανική κυβέρνηση και πρόκειται να τεθεί σε εφαρμογή από το 2014. Οι μαθητές θα μαθαίνουν να διατυπώνουν ολοκληρωμένες προτάσεις με τη σωστή προφορά και να εκφράζουν απλές ιδέες. Ανάμεσα στις προτεινόμενες ξένες γλώσσες είναι τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά και τα μανδαρίνικα.
Οι καθηγητές θα χρησιμοποιήσουν διάφορα τραγούδια και ποιήματα ως εκπαιδευτικά εργαλεία, τα οποία θα φέρουν σε επαφή τους μικρούς μαθητές με τη γλώσσα, διά μέσου της αποστήθισης. Η εισαγωγή της διδασκαλίας των ξένων γλωσσών στο δημοτικό φαίνεται να τυχαίνει ευρείας συναίνεσης. Ο υπουργός Παιδείας Στίβεν Τουίγκ δήλωσε στο BBC ότι «η κυβέρνηση έχει απόλυτο δίκιο να κάνει υποχρεωτική τη διδασκαλία των ξένων γλωσσών από την ηλικία των επτά ετών». Πρότεινε, μάλιστα, αυτό να ξεκινάει σε ακόμη μικρότερες ηλικίες.
«Τα παιδιά θα αγαπήσουν τις γλώσσες εάν τους δοθεί η ευκαιρία να τις μάθουν από μικρή ηλικία. Η κυβέρνηση προτείνει τα επτά χρόνια. Θα ενθάρρυνα τα σχολεία να αρχίσουν τη διδασκαλία από πολύ νωρίτερα», ανέφερε χαρακτηριστικά. Στη Βρετανία σήμερα οι ξένες γλώσσες είναι προαιρετικό μάθημα στο γυμνάσιο. Όπως διαπιστώθηκε, όμως, το ενδιαφέρον των μαθητών μειωνόταν χρόνο με το χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010 μόλις το 43% των 14χρονων μαθητών ζήτησε να διδαχθεί κάποια ξένη γλώσσα, όταν το ποσοστό αυτό ήταν 75% το 2002.

Ευαγγελία Αναστασάκη | 17:30 - 13 Ιουνίου 2012 

πηγή: newsit.gr

Πρωταθλητές στο σκονάκι και την αντιγραφή οι Έλληνες μαθητές και φοιτητές

Τεράστιες διαστάσεις έχει λάβει τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της αντιγραφής στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού οι μαθητές και οι φοιτητές, σχεδόν στο σύνολο τους, έχουν επιλέξει τουλάχιστον μια φορά αυτόν τον… μη παραδοσιακό τρόπο για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους.

Σύμφωνα με έρευνα της Μυρτώς Καρατάσου, στα πλαίσια φοίτησης της στο τμήμα ψυχολογίας του Ελληνοβρετανικού κολλεγίου, παρατηρείται τεράστιο ποσοστό θετικών απαντήσεων του δείγματος που ερωτήθηκε για το αν έχει αντιγράψει ποτέ, γεγονός που αποδεικνύει ότι το φαινόμενο είναι εδραιωμένο και διαδεδομένο και φυσικά καθόλα γνωστό και στους εκπαιδευτικούς!

Όπως προκύπτει, η ευκολία της μεθόδου της αντιγραφής έχει συσχετιστεί με την πρακτική που εφαρμόζουν οι μαθητές και οι φοιτητές να εκλογικεύουν τις πράξεις τους, ώστε να νοιώθουν ουδέτερα και να αποφεύγουν τις τύψεις και τις ενοχές. Στους 101 ερωτηθέντες, όλοι έστω και για μια φορά της εκπαιδευτικής τους πορείας είχαν χρησιμοποιήσει μία μέθοδο που καταδικάζεται από τους κώδικες ηθικής του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος στο οποίο ανήκουν ή ανήκαν.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα στο ερώτημα των… μεθόδων της αντιγραφής:

1. Η βοήθεια να αντιγράψει κάποιος-α από εσάς, με ποσοστό συχνότητας 90% ( ποσοστό θετικών απαντήσεων)
2. Η αντιγραφή από άλλον-η, με ποσοστό συχνότητας 94% (ποσοστό θετικών απαντήσεων)
3. Η απόδοση σωστής απάντησης σε τεστ ή διαγώνισμα σε άλλον-α, με ποσοστό συχνότητας 99% ( ποσοστό θετικών απαντήσεων)
4. Αν έχετε ζητήσει από κάποιον-α να σας δώσει τη σωστή απάντηση σε τεστ ή διαγώνισμα, με ποσοστό συχνότητας 92,1% (ποσοστό θετικών απαντήσεων)
5. Αν έχετε ζητήσει να λάβετε τις σωστές απαντήσεις από κάποιον-α που είχε ήδη τελειώσει την εξέταση, με ποσοστό συχνότητας 80,2% ( ποσοστό θετικών απαντήσεων)
6. Έχετε ποτέ χρησιμοποιήσει σκονάκι, γραπτές σημειώσεις, με ποσοστό συχνότητας 88,1% (ποσοστό θετικών απαντήσεων)
7. Έχετε ποτέ λάβει απαντήσεις κατά τη διάρκεια διαγωνίσματος/τεστ με τη χρήση νοημάτων από άλλον-η, με ποσοστό συχνότητας 67,3% ( ποσοστό θετικών απαντήσεων)
8. Έχει ποτέ άλλος-η γράψει διαγώνισμα/τεστ για λογαριασμό σας, με ποσοστό συχνότητας 69,3 % (ποσοστό θετικών απαντήσεων)
9. Έχετε ποτέ επιτρέψει σε άλλον-η να αντιγράψει από εσάς εργασία, με ποσοστό συχνότητας 56,4 % (ποσοστό θετικών απαντήσεων)
10. Έχετε ποτέ αντιγράψει από άλλον-η εργασία, με ποσοστό συχνότητας 68,3% ( ποσοστό θετικών απαντήσεων)
11. Έχετε ποτέ αντιγράψει μερικές προτάσεις για να γράψετε εργασία, χωρίς να έχετε αναφέρει την πηγή σας, με ποσοστό συχνότητας 61,4 % ( ποσοστό θετικών απαντήσεων)
12. Έχετε ποτέ συνεργαστεί προκειμένου να ολοκληρώσετε μία εργασία, ενώ δεν επιτρεπόταν, με ποσοστό συχνότητας 48,5 % ( ποσοστό θετικών απαντήσεων).

Όπως σχολιάζει η ερευνήτρια Μυρτώ Καρατάσου, «όσο η μη συμμόρφωση με τους κανόνες και τις αρχές της διαφάνειας στην παιδεία και το εκπαιδευτικό σύστημα δεν θεωρούνται ως κάτι το σοβαρό και άξιο προσοχής, τόσο περισσότερο θα αυξάνεται το φαινόμενο της αντιγραφής και των ανέντιμων μεθόδων. Εφόσον αυτό εκλογικεύεται και εκλαμβάνεται ως κάτι φυσιολογικό, τότε αυτό θα συνεχίζεται και θα αυξάνεται αριθμητικά»…



Πηγή: madata

Αυτοδιαχείριση... όταν η ανάγκη γεννάει λύσεις

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ειναι πολύ διαφορετικός από αυτον που παρουσιάζουν τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης.  Υπάρχει ένα μεγάλο κίνημα ανάμεσα στους νέους  που σιγά σιγά αλλάζει την κοινωνία.

Κάποιοι  ξεχωριστοί  άνθρωποι προσπαθούν με τη δράση τους να αντικαταστήσουν την ατομικότητα  και τον εγωισμό με τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Αυτό το πετυχαίνουν δημιουργώντας αυτοδιαχειριζόμενους χώρους που λειτουργούν με διαφορετικούς κανόνες από ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

 

Τι είναι οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι

Αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι μια διαφορετική μορφή οργάνωσης  που έχει τις ρίζες του στην Αναρχία. Βασίζεται στην ιδέα ότι μια κοινωνία μπορεί  να λειτουργήσει  αρμονικά χωρίς να  χρειάζεται  κάποια  κεντρική εξουσία , αρκεί  μόνο η ατομική ευθύνη και η συνεργασία ανάμεσα στα μέλη της.
Με αυτή την ιδέα πολλοί νέοι στην Ελλάδα αυτοοργανώθηκαν και ίδρυσαν επιχειρήσεις, χώρους πολιτισμού και πήραν πρωτοβουλίες που αλλαζουν τα πάντα.

 

Αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις

Κοινό χαρακτηριστικό όλων των αυτοδιαχειριζόμενων «επιχειρήσεων»  είναι ο τροπος λειτουργίας τους . Δεν υπάρχουν προυστάμενοι και υφιστάμενοι, είναι όλοι αφεντικά του αυτού τους. Όλες οι σημαντικές αποφάσεις παίρνονται έπειτα από γενική συνέλευση ενώ για τα  επιμέρους ζητήματα αποφασίζουν μικρές ισότιμες ομάδες.  Είναι μη κερδοσκοπικοί  οργανισμοί και  βασίζονται στην ηθική διαχείρηση που ισσοροπεί ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό όφελος.
Μια από τις πιο παλιές «επιχειρήσεις»  ειναι ο Σπόρος.  Με κύρια έμπνευση τους Ζαπατίστας στο Μεξικό ξεκίνησαν το 2004 και δημιούργησαν ένα κατάστημα με προιόντα  αλλυλέγγυου εμπορίου.Προιόντα όπως καφέ,ζάχαρη, κακάο, τσάι κλπ  που αγοράζονται απευθείας από μικρούς παραγωγούς  και παράγονται με «καθαρούς τρόπους», χωρίς λιπασματα, χωρίς χημικά και σε χαμηλές τιμές.
Στο Κουκάκι, κάτω από την Ακρόπολη, στο τέλος του 2008 μερικοί νέοι, οι περισσότεροι άνεργοι , ήθελαν να δοκιμάσουν μια νέα μορφή εργασίας.  Έτσι γεννήθηκε  το «Παγκάκι» . Η τιμή στο παγκάκι είναι  σχεδόν 40% ποιο χαμηλή από τις περισσότερες καφετέριες.  Όλες οι πρώτες ύλες αγοράζονται από καταστήματα όπως ο Σπόρος ενώ  η μουσική που παίζει είναι  από ανεξάρτητες παραγωγές ελευθερη από πνευματικά διακαιώματα.  Ότι κέρδος απομένει δεν το μοιράζονται αλλά με αυτό βοηθούν  ανάλογες προσπάθεις αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα
Σιγά σιγά γεννιούνται όλο και περισσοτεροι τέτοιες επιχειρήσεις, όπως το Συνεργατικό Καφενείο  στο Μοναστηράκι, η Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων (Σ.Π.Α.Μ.Ε) στη Θεσσαλονίκη, η «Terra Verde» στα Χανιά και το «Εμείς και ο Κόσμος» στο Ηράκλειο της Κρήτης που αποδυκνύει ότι η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα αρχίζει να παίρνει νέα μορφή..

 

Αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι πολιτισμού

Το Νοέμβριο  του 2009 κάτοικοι της Πετρούπολης αποφάσισαν να «καταλάβουν» δύο εγκαταλειμένα κτήρια μέσα στον Βοτανικό Κήπο και αφού τα ανακαίνισαν μόνοι τους οργάνωσαν έναν πρώτυπο  χώρο Πολιτισμού.  Εκεί γίνονται δωρεάν  κινηματογραφικές προβολές, δωρεάν μαθήματα ξένων γλωσσών, σκηνοθεσίας, σεναρίου,ελληνικής γλώσσας για μετανάστες, δωρεάν μαθήματα σε μαθητές, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις και πολλές άλλες εκδηλώσεις με κοινό σημείο την αλληλεγγύη.
Στο Κέντρο της Αθήνας οι κάτοικοι των Εξαρχείων δημιούργησαν μόνοι τους ένα πάρκο για τη γειτονιά τους από  ένα παλιό parking. Ένα πρωί, οι κάτοικοι μαζί με τα παιδιά τους και με τη μορφή πάρτυ,  έσπασαν το τσιμέντο, φύτεψαν δέντρα και λουλούδια δημιουργώντας  ένα ζωντανό χώρο γεμάτο ζωή που όσο παιρνάει ο καιρός ανθίζει όλο και περισσοτερο.  Όλες οι εκδηλώσεις αποφασίζονται μετά από γενική συνεύλευση που είναι ανοιχτή να συμμετέχει ο οποιοσδήποτε.

 

Αλλάζοντας την αγορά

Τον τελευταίο  καιρό το κίνημα της αλληλεγγύης άρχιζει να αναπτύσεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους αλλάζοντας τελείως την αγορά.
Με  πρωτοβουλία μιας Εθελοντικής Ομάδας  στην  Κατερίνη αγοράστικαν 24 τόνοι πατάτες απευθείας από τον παραγωγό και διατέθηκαν στο 1/3  της τιμής της αγοράς (2,5 ευρώ το κιλό) αναγκάζοντας έτσι τα τοπικά Super Market να μειώσουν  την τιμή της πατάτας από 7 σε 3,4 ευρώ πάνω από  50% .
Στη Θεσσαλονίκη η  ομάδα Ομοτράπεζοι οργανώνει μαζικές παραγγελίες από τοπικούς παραγωγούς. Όπως λένε οι ίδοι «εμπιστευόμαστε αυτά που τρώμε, τους βοηθάμε να μείνουν στον τόπο τους και να κάνουν αυτό που αγαπούν, αποκεντρώνουμε, συνδεόμαστε, αλληλο-φροντιζόμαστε. Και ελευθερωνόμαστε από το μεσάζοντα.»
Στην Αθήνα σε λίγο καιρό εγκαινιάζεται  το «Αλληλέγγυον»  ένας  χώρος όπου θα μπορούν οι παραγωγοί να πωλούν μόνοι τους τα προιόντα τους σε πολύ χαμηλές τιμές παρακάμπτοντας έτσι όλους τους ενδιάμεσους εμπόρους που αυξάνουν την τελική τιμή του προιόντος.

 

Κάτι αλλάζει...

Μπορεί  η κρίση στην Ελλάδα να φαίνεται οικονομική αλλά οι ρίζες του προβλήματος είναι βαθύτερες.  Μέχρι σήμερα ζούσαμε σε μια κοινωνία καταναλωτισμού,ατομισμού και διαφθοράς που δεν οδηγούσε πουθενά.
Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν την κρίση σαν ευκαιρία να αλλάξουμε την  κοινωνία και να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο  πάνω σε νέα ιδανικά όπως αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Εϊναι οι άνθρωποι που δεν μένουν στα λόγια και αναλαμβάνουν δράση. Αυτοί είναι οι νέοι Έλληνες.

Σπόρος: http://sporos.org/
Παγκακι: http://pagkaki.org/
Συνεργατικο καφενειο http://www.european-village.org/
Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων (Σ.Π.Α.Μ.Ε) http://synparmes.gr/
Tera Verde http://www.terraverde-chania.gr/
Εμεις και ο κόσμος http://blog.nuestromundo.gr/
Βοτανικος Κηπος http://votanikoskipos.blogspot.com/
Παρκινγκ Παρκο http://parkingparko.espivblogs.net/
Εθελοντική ομάδα Πιεριας http://www.otoposmou.gr/
Ομοτράπεζοι  http://omotrapezoi.blogspot.com/
Αλληλέγγυον http://www.allilegion.gr/


Πηγή:  http://www.kala-nea.gr/archives/30831

Πρωτοβουλία για την ελπίδα και το μέλλον των νέων

ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΜΩΡΑΙΤΗ.

Τρεις έφηβοι οραματίστηκαν μια πρωτότυπη έκθεση δίνοντας τη δική τους απάντηση στο πρόβλημα της ανεργίας των νέων και στέλνοντας το μήνυμα πως και στους πιο δύσκολους καιρούς υπάρχει δημιουργική διέξοδος

   Ο Αλέξανδρος Κάμπης, ο Ιωάννης Γιαννακούλης και ο Γιάννης Νικητέας διοργάνωσαν την έκθεση με έργα των φοιτητών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στο γυμναστήριο της Σχολής Μωραΐτη, που μετατράπηκε σε μοντέρνα γκαλερί.

Μέχρι την Κυριακή, στις 9 το βράδυ, η Σχολή Μωραΐτη φιλοξενεί την έκθεση ζωγραφικής των φοιτητών της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, οι οποίοι φοιτούν στο Α' Εργαστήριο Ζωγραφικής. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή από την πρόεδρο του συλλόγου Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «Ελπίδα», Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Πρόκειται για 160 έργα 52 καλλιτεχνών (49 φοιτητών και 3 καθηγητών της ΑΣΚΤ), που ήδη έχουν γίνει ανάρπαστα λόγω και των ιδιαίτερα προσιτών τιμών.
Με την είσοδο και μόνο στο γυμναστήριο της Σχολής Μωραΐτη, το οποίο έχει μετατραπεί σε μοντέρνα γκαλερί, νιώθεις τη δροσιά και την αισιοδοξία των νέων ανθρώπων να σε πλημμυρίζουν, άλλωστε νέοι οραματίστηκαν και διοργάνωσαν τη συγκεκριμένη έκθεση, έργα νέων καλλιτεχνών περιλαμβάνει, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις τους θα διατεθεί σε παιδιά που έχουν ανάγκη, τα παιδιά της «Ελπίδας».
Ο Ιωάννης Γιαννακούλης, ο Αλέξανδρος Κάμπης και ο Γιάννης Νικητέας, μόλις 15 ετών, συμμαθητές στην Α' Λυκείου και φίλοι, βιώνουν όπως όλοι μας τις αγωνίες της ελληνικής κοινωνίας στη δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία και είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι στο θέμα της νεανικής ανεργίας.

Οι τρεις μαθητές με τον εκδότη του «Εθνους» Γιώργο Μπόμπολα και τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη, τη βραδιά των εγκαινίων. Τα έσοδα από τις πωλήσεις των έργων θα διατεθούν στην «Ελπίδα».

 
Ο διπλός στόχος
«Αποφασίσαμε πως το χειρότερο είναι η παθητική στάση, η απραξία», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Ιωάννης Γιαννακούλης. «Μπορεί ένας έφηβος να μη διαθέτει τη δύναμη των μεγάλων, έχει όμως όνειρα και φιλοδοξίες. Θέλαμε να αντιδράσουμε στη μεγάλη αυτή οικονομική κρίση δείχνοντας πως χωρίς πολλά χρήματα μπορούν να γίνουν πράγματα και να βοηθηθούν οι νέοι άνθρωποι, καταπολεμώντας έτσι και τη νεανική ανεργία. Γιατί η συγκεκριμένη έκθεση, πέρα από τον καθαρά φιλανθρωπικό της σκοπό, την ενίσχυση του συλλόγου ''Ελπίδα'', έχει ακόμα έναν στόχο: να βοηθήσει τους νέους καλλιτέχνες. Δίνεται η ευκαιρία στους φοιτητές της ΑΣΚΤ να εκθέσουν τα έργα τους συμμετέχοντας σε μια έκθεση με δημοσιότητα, ενώ ένα μέρος από τις πωλήσεις θα διατεθεί και στο Ταμείο των Εργαστηρίων της Σχολής», καταλήγει.

Μέχρι όμως η ιδέα τους για την έκθεση να γίνει πράξη, ο δρόμος ήταν μακρύς, αφού έπρεπε να ασχοληθούν με μια σειρά από πράγματα που έως τώρα αγνοούσαν. Απευθύνθηκαν, έτσι, στη Σοφία Στάικου, πρόεδρο του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς, η οποία συνεργάζεται στενά με την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, ζητώντας τη βοήθειά της. Είναι γνωστό ότι οι τελειόφοιτοι της ΑΣΚΤ δημιουργούν έργα που εκτίθενται στα θεματικά μουσεία του Ομίλου, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την έκθεση η οποία ολοκληρώθηκε στο μουσείο της Στυμφαλίας στις 22 Απριλίου.

Ο Γιάννης Νικητέας αναφέρει: «Οταν μιλήσαμε στην κυρία Στάικου για την έκθεση που σκεφτόμασταν να διοργανώσουμε με νέους καλλιτέχνες, εκείνη μας πρότεινε να συνεργαστούμε με την ΑΣΚΤ και μας σύστησε τον αναπληρωτή καθηγητή Αγγελο Αντωνόπουλο, υπεύθυνο για το Α' Εργαστήριο. Ο κ. Αντωνόπουλος μίλησε στους φοιτητές του για την έκθεση και τους βοήθησε στην επιλογή των έργων που θα παρουσιάζονταν».
Η διαδικασία της όλης διοργάνωσης διήρκεσε 4 μήνες και ήταν για τους τρεις τους μια μοναδική ευκαιρία να μάθουν πώς λειτουργεί η κοινωνία των μεγάλων. Ο Αλέξανδρος Κάμπης μάς λέει: «Γνωρίσαμε ανθρώπους της Τέχνης, επισκεφτήκαμε μουσεία και γκαλερί, επιμεληθήκαμε τις προσκλήσεις, τον κατάλογο, τις αφίσες, το διαφημιστικό σποτ, ήρθαμε σε επαφή με τον σύλλογο ''Ελπίδα'', με δικηγόρους, με χορηγούς? Εργαστήκαμε πολλές ώρες, θυσιάσαμε τις πασχαλινές διακοπές μας και τα Σαββατοκύριακα, αλλά άξιζε τον κόπο, η εμπειρία ήταν μοναδική».
Στο ερώτημα ποια ήταν η αντιμετώπισή τους στο συγκεκριμένο εγχείρημα, απαντούν με μία φωνή: «Δεν συναντήσαμε πόρτες κλειστές, όλοι θέλησαν να μας βοηθήσουν. Oι γονείς μας ενθουσιάστηκαν και μας στήριξαν, το ίδιο έκανε και η Σχολή Μωραΐτη, ένα σχολείο με μεγάλη ιστορία. Θα θέλαμε η έκθεση αυτή να γίνει θεσμός για το σχολείο μας και να διοργανώνεται από τους μαθητές κάθε χρόνο, γιατί εμείς μέσα από αυτήν την εμπειρία είδαμε πώς είναι ο κόσμος πέρα από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον και μάθαμε πολλά πράγματα - το κυριότερο: ό,τι έχει αξία απαιτεί αφοσίωση και δουλειά και πως εμείς οι νέοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά, αρκεί να έχουμε κάποιες ευκαιρίες, έστω και μικρές...».


ΜΑΓΔΑ ΛΙΒΕΡΗ
magdaliveri@yahoo.gr

Πάντα υπάρχει χώρος…

Με ένα γυάλινο βάζο, μερικές πέτρες, λίγα βότσαλα και άμμο, ακόμη δυο τρεις μπιρίτσες ένας καθηγητής Φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του έχοντας έναν και μόνο σκοπό: Να γεμίσει το βάζο μπροστά στους μαθητές του. Κάθε φορά, όμως, σταματούσε και τους ρωτούσε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» Μέχρι που έγινε ενοχλητικός με τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις του και οι μαθητές άρχισαν να… απορούν με το παράξενο «πείραμά» του! «Είναι μια διδακτική ιστορία για τη ζωή», τους είπε γελώντας. Και μόνο στο τέλος, όλοι κατάλαβαν τι ακριβώς εννοούσε…

Ο καθηγητής πήρε στα χέρια του ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει στην αρχή με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλες ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την τσάντα του μερικά μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε στα χέρια του λίγη άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά που υπήρχαν ανάμεσα στις πέτρες και στα βότσαλα.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε δύο μπουκάλια μπίρες, τις άνοιξε και άρχισε να τις αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.
Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας: η οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βότσαλα είναι δευτερεύοντα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας: σπουδές, δουλειά, σπίτι, αυτοκίνητο, μικρές πολυτέλειες. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα: τα πολύ μικρά της ζωής.
Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα. Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.
Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας… Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα! Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας, όμως, ρώτησε:
- Καλά, η μπίρα τι αντιπροσωπεύει;
Και ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
- Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΙΡΙΤΣΕΣ.

Παγκόσμια Εβδομάδα Δράσης για την Εκπαίδευση

Μία εκστρατεία από μαθητές όλου του κόσμου για τα παιδιά όλου του κόσμου!

«Εκατομμύρια γονείς, δάσκαλοι και παιδιά ανά τον κόσμο απευθύνουν έκκληση στις κυβερνήσεις των χωρών τους, ώστε να παρέχουν δωρεάν και ποιοτική βασική εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Αυτοί, είναι υποστηρικτές της Παγκόσμιας Εκστρατείας για την Εκπαίδευση. Εμείς προσθέτουμε τη φωνή μας στη δική τους έκκληση. Με το να συμμετέχετε μπορείτε να γίνετε η πρώτη γενιά που θα δει κάθε παιδί του κόσμου να απολαμβάνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση».

Nelson Madela and Graca Macel, Απρίλιος 2002  

Η Εκπαίδευση αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και βασικό όπλο στη μάχη κατά της φτώχειας. Για 69 εκατομμύρια παιδιά και 750 εκατομμύρια ενήλικες, αυτό το δικαίωμα παραβιάζεται καθημερινά.

Η Παγκόσμια Εκστρατεία για την Εκπαίδευση (Global Campaign for Education) προωθεί την εκπαίδευση ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και κινητοποιεί την κοινή γνώμη με σκοπό να ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις και τη διεθνή κοινότητα. Οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν την υποχρέωση να  παρέχουν δωρεάν δημόσια υποχρεωτική βασική εκπαίδευση σε όλους τους ανθρώπους κυρίως στα παιδιά, τις γυναίκες και σε όλα τα μέλη της κοινωνίας που κινδυνεύουν από αποκλεισμό.

Η καθολική και ποιοτική εκπαίδευση είναι εφικτή. Το κόστος, όμως, μιας ενδεχόμενης αποτυχίας είναι πολύ μεγάλο. 

Η συμμαχία Παγκόσμια Εκστρατεία για την Εκπαίδευση ιδρύθηκε το 1999 και η ActionAid είναι ιδρυτικό μέλος της. Βασικό εργαλείο της εκστρατείας είναι η Παγκόσμια Εβδομάδα Δράσης για την Εκπαίδευση. Σε αυτήν συμμετέχουν Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Δίκτυα της Κοινωνίας των Πολιτών, εκπαιδευτικοί και μαθητές από περίπου 120 χώρες του κόσμου. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές είναι οι μαθητές οι οποίοι κάθε χρόνο καλούνται να δράσουν διεκδικώντας το δικαίωμα των συνομηλίκων τους να πάνε σχολείο.

Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Δράσης μαθητές από πλούσιες και φτωχές χώρες ενώνουν τις φωνές τους και μέσα από παραπλήσιες εκδηλώσεις, υπενθυμίζουν στους ηγέτες της χώρας τους τις δεσμεύσεις τους σχετικά με την εκπαίδευση και την ανάγκη ουσιαστικής κατοχύρωσης του δικαιώματος πρόσβασης κάθε παιδιού σε αυτήν.

 

 

http://education.actionaid.gr/GAW

 

 

 

 

 

Η ημέρα της γης 2012.

Στις 22 Απριλίου θα γιορταστεί σε 175 χώρες για 42η φορά η μέρα της γης. Σκοπός της είναι η ευαισθητοποίηση σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον.

Δείτε μία συλλογή με φωτογραφίες που αφορούν το περιβάλλον του πλανήτη μας, τις προσπάθειες που γίνονται για τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τις επιπτώσεις της ρύπανσης.

http://www.boston.com/bigpicture/2012/04/earth_day_2012.html

Eadweard Muybridge: 182 χρόνια από τη γέννηση του Μεγάλου Δασκάλου

182 χρόνια
από τη γέννηση
του Μεγάλου Δασκάλου.

 First Motion Picture Horse, 1878

Κάντε αναζήτηση και δείτε περισσότερα στο youtube.

ΟΕΔΒ: Η «κουκουβάγια» παίρνει σύνταξη

[Οταν Εχω Διάβασμα Βαριέμαι].

Ενα συγκινητικό «αντίο» απευθύνουν στην εκπαιδευτική κοινότητα οι εργαζόμενοι του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών βιβλίων (ΟΕΔΒ) που καταργήθηκε στις 31 Μαρτίου.

 

Ο Οργανισμός υπηρέτησε επί δεκαετίες την εκπαίδευση σε περιόδους δύσκολες αλλά και καλές, πολλές φορές υπό το άγχος της μη έγκαιρης εκτύπωσης των σχολικών βιβλίων (αναλόγως των επιλογών των εκάστοτε υπουργών Παιδείας) να «κρέμεται» πάντα επάνω από το κεφάλι τους.

Από τις χειρότερες χρονιές η περυσινή (τα τελευταία βιβλία έφτασαν στα σχολεία Ιανουάριο), ήταν συμπτωματικά η χρονιά που ανακοινώθηκε η κατάργησή του.

«Σε λίγες ώρες ο Ο.Ε.Δ.Β. (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων) θα αποτελεί παρελθόν, καταργείται οριστικά» αναφέρεται στην ανακοίνωση που υπογράφουν ο πρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων, κ. Μάκης Λυκόπουλος και ο γενικός γραμματέας του κ. Σταύρος Ευσταθόπουλος.

«Μετά από 75 χρόνια η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής "πετάει μακριά", γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν έχει θέση στη σύγχρονη μνημονιακή εκπαίδευση. Η μόρφωση θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά. Το… Μέλλον είναι μόνο το ''ηλεκτρονικό βιβλίο'' και οι "διαδραστικοί πίνακες"», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

«Οι εργαζόμενοι στον Ο.Ε.Δ.Β. που όλα αυτά τα χρόνια εξέδωσαν και διένειμαν τρία (3) δισεκατομμύρια βιβλία σε εκατομμύρια μαθητές, αποχωρούν περήφανοι για τη συμβολή τους στη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος (μέσο κόστος κάθε βιβλίου 0,70 €), για την απουσία διαφθοράς και διαπλοκής τους, για το ότι κατόρθωσαν να περισώσουν από τον ιδιωτικό φορέα, την ιστορία των σχολικών βιβλίων, δέκα πέντε χιλιάδες (15.000) πρωτότυπα έργα ζωγραφικής που κοσμούσαν κάποτε τα σχολικά βιβλία (Τσαρούχης, Γκίκας, Γραμματικόπουλος, Τάσος κ. λ. π.), τριάντα χιλιάδες (30.000) βιβλία, πολλά σπάνιων εκδόσεων, που αποτελούν πλέον περιουσία του υπουργείου Παιδείας και υπάρχει ιστορική ευθύνη στην πολιτική ηγεσία να τα διαφυλάξει και αξιοποιήσει».

Πηγές:  http://www.tovima.gr/education/article/?aid=451053,  http://topontiki.gr, http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=60911, http://www.palo.gr/cluster/multimedia/politikh-nea/628/?clid=4536218,   ...

Η δημόσια εκπαίδευση στο στόχαστρο. Του Νόαμ Τσόμσκι

Η δημόσια εκπαίδευση βρίσκεται υπό απειλή σε ολόκληρο τον κόσμο και η απάντηση έρχεται από τις φοιτητικές διαδηλώσεις που έλαβαν πρόσφατα χώρα στην Βρετανία, τον Καναδά, τη Χιλή, την Ταϊβάν και αλλού. Η Καλιφόρνια αποτελεί επίσης ένα πεδίο μάχης.

Οι Los Angeles Times κάνουν λόγο για μια εκστρατεία για την καταστροφή του μεγαλύτερου δημόσιου συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο κόσμο: «Εκπρόσωποι του Κρατικού Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια ανακοίνωσαν σχέδια για το πάγωμα των εγγραφών την επόμενη άνοιξη στις περισσότερες πανεπιστημιοπόλεις με τους υποψήφιους σπουδαστές να περιμένουν, το επόμενο φθινόπωρο, το αποτέλεσμα της προτεινόμενης πρωτοβουλίας φορολόγησης που θα ψηφιστεί το Νοέμβριο».

Παρόμοια υποχρηματοδότηση βρίσκεται σε εξέλιξη σε εθνικό επίπεδο. «Στις περισσότερες πολιτείες πλέον είναι τα δίδακτρα και όχι η κρατική επιχορήγηση που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού», αναφέρουν οι New York Times, ενώ συμπληρώνουν: «έτσι η εποχή των προσιτών τετραετούς φοίτησης δημοσίων πανεπιστημίων, σημαντικά επιδοτούμενων από το κράτος, μάλλον έχει παρέλθει».

«Υπήρξε μια μετατόπιση από την πεποίθηση πως εμείς ως έθνος επωφελούμαστε από την ανώτατη εκπαίδευση, σε μία αντίληψη πως είναι οι άνθρωποι που λαμβάνουν αυτή την εκπαίδευση αυτοί οι οποίοι ωφελούνται πρωταρχικά και έτσι θα πρέπει να πληρώσουν γι’αυτό», εξηγεί ο Ρόναλντ Έχρενμπεργκ του Κρατικού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και διευθυντής του Ερευνητικού Ινστιτούτου Ανώτατης Εκπαίδευσης Cornell.

Μια πιο ακριβής περιγραφή , νομίζω είναι «Αποτυχία μέσω Σχεδιασμού» ο τίτλος μίας πρόσφατης έρευνας από το ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής, το οποίο αποτελεί μία αξιόπιστη πηγή έγκυρων πληροφοριών και αναλύσεων για την κατάσταση της οικονομίας.

Η μελέτη εξετάζει τις συνέπειες του σχεδιασμού που έγινε πριν μια γενιά περίπου. Ένας σχεδιασμός που έδινε έμφαση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στην offshore επιχειρηματικότητα αντί της εγχώριας παραγωγής.

Μια πρωταρχική αιτιολόγηση για το σχεδιασμό είναι αυτό που ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτζ ονόμασε «θρησκεία», ότι, δηλαδή «οι αγορές οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα», το οποίο βέβαια επλήγη πρόσφατα με την κατάρρευση της φούσκας των ακινήτων προκαλώντας τη τρέχουσα οικονομική κρίση.

Εικασίες γίνονται και για τα υποτιθέμενα οφέλη από την ραγδαία επέκταση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων στις αρχές του 1970. Μια πιο πειστική περιγραφή δόθηκε από τον Μάρτιν Γουλφ, ανώτερο οικονομικό ανταποκριτή των Financial Times: «Ένας εκτός ελέγχου χρηματοπιστωτικός τομέας κατατρώει την νέα οικονομία των αγορών από μέσα, ακριβώς όπως η προνύμφη της αράχνης τρώει το σώμα που την φιλοξενεί».

Ταξικός σχεδιασμός

Η έρευνα παρατηρεί πως «Η Αποτυχία του Σχεδιασμού» είναι ταξική. Για τους σχεδιαστές υπήρξε μια εκπληκτική επιτυχία, όπως φάνηκε από την τρομερή συγκέντρωση του πλούτου στο ανώτερο 1%, 0,1% στη πραγματικότητα, την ίδια ώρα που η πλειοψηφία έχει περιοριστεί στην ουσιαστική στασιμότητα ή και την υποβάθμιση.

Κοντολογίς, όταν έχουν την ευκαιρία οι «Άρχοντες της Ανθρωπότητας», εφαρμόζουν το άθλιο αξίωμα «όλα για μας και τίποτα για τους άλλους», όπως το εξήγησε ο Άνταμ Σμιθ πολύ καιρό πριν.

Η μαζική δημόσια εκπαίδευση είναι ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα της αμερικανικής κοινωνίας. Είχε πολλές διαστάσεις. Ένας στόχος ήταν να προετοιμάσει τους αγρότες για την ανεξάρτητη ζωή ως μισθωτοί που θα ανέχονταν αυτό που θεωρείται ως δουλεία.

Το στοιχείο του εξαναγκασμού δεν πέρασε χωρίς προειδοποίηση. Ο Ραλφ Έμερσον παρατήρησε ότι οι πολιτικοί ηγέτες καλούν για δημόσια εκπαίδευση διότι φοβούνται ότι «Αυτή η χώρα γεμίζει με χιλιάδες και εκατομμύρια ψηφοφόρων, και θα πρέπει να τους εκπαιδεύσει για να τους κρατήσει μακριά από το λαιμό τους». Αλλά εκπαιδευμένοι με τον σωστό τρόπο: Με περιορισμένες τις προοπτικές και την κατανόηση τους, αποθαρρυμένοι από την ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη και εκπαιδευμένοι για υπακοή.

Αποκατάσταση πειθαρχίας

Αυτό το άθλιο αξίωμα και η υλοποίησή του έχουν ονομαστεί πρόσθια αντίσταση, η οποία με τη σειρά της προκαλεί τους ίδιους φόβους μεταξύ των διαφόρων ελίτ. Πριν από σαράντα χρόνια υπήρχε έντονη ανησυχία ότι ο πληθυσμός θα απελευθερωθεί από την απάθεια και την υπακοή.

Από τότε, πολλά μέτρα έχουν ληφθεί για την αποκατάσταση της πειθαρχίας.

Μία είναι η σταυροφορία για την ιδιωτικοποίηση - την τοποθέτηση του ελέγχου σε αξιόπιστα χέρια.

Ένας άλλος τρόπος είναι απότομες αυξήσεις των διδάκτρων, σχεδόν 600% από το 1980. Αυτές παράγουν ένα σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με «πολύ περισσότερη οικονομική διαστρωμάτωση από αυτή που ισχύει σε οποιαδήποτε άλλη χώρα», σύμφωνα με την Τζέιν Γουέλμαν, πρώην διευθύντρια της Delta Cost Project, η οποία παρακολουθεί τα θέματα αυτά. Τα δίδακτρα αυξάνουν το μακροπρόθεσμο χρέος των φοιτητών και ως εκ τούτου ενισχύουν την υποταγή τους στην ιδιωτική εξουσία.

Οι αιτιολογίες βασίζονται σε οικονομικούς λόγους, αλλά είναι δεν είναι τόσο πειστικές. Σε χώρες με πολλούς φτωχούς, συμπεριλαμβανομένου του Μεξικού, τα δίδακτρα παραμένουν δωρεάν ή ονομαστικά. Αυτό συνέβαινε και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν ήταν πολύ φτωχότερες μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τεράστιος αριθμούς των μαθητών ήταν σε θέση να εισέλθουν στο κολέγιο βάσει του νομοσχεδίου GI - ένας παράγοντας με μοναδικά υψηλή οικονομική ανάπτυξη, ακόμα και βάζοντας στην άκρη τη σημασία της βελτίωσης της ζωής.

Άλλος τρόπος είναι η κορπορατικοποίηση των πανεπιστημίων. Αυτό έχει οδηγήσει σε δραματική αύξηση των επιπέδων της διοίκησης, συχνά αυστηρά επαγγελματική αντί προερχόμενη από τη σχολή, όπως πριν, αλλά και στην επιβολή της επιχειρηματικής κουλτούρας της "αποτελεσματικότητας" - μιας ιδεολογικής προπαγάνδας εκτός της οικονομικής.

Ένα παράδειγμα είναι η απόφαση των κρατικών κολεγίων για την εξάλειψη των προγραμμάτων στον τομέα της νοσηλείας, της μηχανικής και της επιστήμης των υπολογιστών, επειδή είναι δαπανηρές - και τυχαίνει να είναι τα επαγγέλματα όπου υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού, όπως αναφέρουν οι New York Times.

Η απόφαση βλάπτει την κοινωνία, αλλά είναι σύμφωνη με την ιδεολογία του βραχυπρόθεσμου κέρδους μιας επιχείρησης αδιαφορώντας για τις ανθρώπινες επιπτώσεις.

Νόαμ Τσόμσκι

Πηγές:  http://tvxs.gr,  http://www.palo.gr,  http://www.ekpaideytikos.gr/