Κάθε δευτερόλεπτο κάποιος πεθαίνει από πείνα

Κάθε δευτερόλεπτο κάποιος πεθαίνει από πείνα.

Σχεδόν 1 δισ. οι πεινασμένοι όλου του κόσμου.

Κάθε δευτερόλεπτο, ένας άνθρωπος πεθαίνει από πείνα στον κόσμο, υπογραμμίζει έκθεση της Επιτροπής Περιβάλλοντος και Επισιτιστικής Ασφάλειας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.

• Αρχή συλλογής
• Επόμενο:

Συνολικά, οι άνθρωποι που υπέφεραν από πείνα το 2010, είχαν φθάσει τα 925 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με τον FAO.

Στην έκθεση της Ελβετίδας βουλευτή των Σοσιαλιστών, Φρανσίν Γιοχν Καλαμέ, προτείνεται στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, να δημιουργήσουν ένα ευνοϊκό περιβάλλον ανάπτυξης της Γεωργίας και να λάβουν μέτρα, για τον έλεγχο των τιμών των τροφίμων.

Χρειαζόμαστε περισσότερα, φθηνότερα και περισσότερο ασφαλή τρόφιμα καταλήγει η έκθεση.

πηγή:  http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=329112

Είμαστε ακόμα ζωντανοί - Το 14ο Φεστιβάλ Ολυμπίας και η 11η Camera Zizanio είναι εδώ!

Οι ραγδαίες εξελίξεις που μεσολάβησαν από το προηγούμενο Φεστιβάλ, η συνεχώς μεταβαλλόμενη διεθνής πολιτική και οικονομική συγκυρία και το ιδιαίτερα οξυμένο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, επιφέρουν αλυσιδωτές και τεράστιες αλλαγές στον τρόπο ζωής των πολιτών. Θίγουν πρωτίστως τις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις, ενώ παράλληλα προκαλούν «παράπλευρες απώλειες» σ’ αυτό που μέχρι πρόσφατα αποκαλούσαμε κοινωνικό κράτος. Από τα πρώτα και πιο ευάλωτα θύματα αυτών των εξελίξεων είναι ο πολιτισμός, που, μέσα από έναν καταστροφικό κοινωνικό αυτοματισμό και έναν απροκάλυπτα φασίζοντα λαϊκισμό, χαρακτηρίζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως «περιττή πολυτέλεια».

Δυσανάλογα βαρύ είναι το τίμημα που πληρώνουν οι ανεξάρτητοι θεσμοί του πολιτισμού, αυτοί που δεν έχουν να βασιστούν σε αστραφτερές χορηγίες δημοσίων σχέσεων, που προσπαθούν να επιβιώσουν από τη δουλειά και το μεράκι μερικών αφοσιωμένων ανθρώπων και από κάποιες πενιχρές ενισχύσεις δημοσίων οργανισμών, που πλέον περικόπτονται δραματικά. Ένα τέτοιο τίμημα πληρώνει και το Φεστιβάλ Ολυμπίας. Το χρόνο που πέρασε δοκιμάστηκε σκληρά, αναγκάστηκε να χάσει πολύτιμα στελέχη του, να μεταβάλει τις δομές του και να αναθεωρήσει επανειλημμένως τους στόχους του με μοναδικό σκοπό την επιβίωσή του.

Απέναντι σ’ αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα και ενώ διερχόταν την πλέον κρίσιμη καμπή στη 14άχρονη ιστορία του, τα στελέχη και οι φίλοι του αποφάσισαν ότι δεν έχουν το δικαίωμα να αποποιηθούν της ευθύνης για τη συνέχιση της λειτουργίας του θεσμού. Ξεκινώντας σχεδόν από την αρχή, έγραψαν και ξαναέγραψαν πολλές φορές τον φετινό προϋπολογισμό, μείωσαν και ξαναμείωσαν ακόμη και τις ανελαστικές δαπάνες, ζήτησαν από περισσότερους εθελοντές να συνδράμουν και να συνεισφέρουν τις υπηρεσίες τους, παρακάλεσαν και απαίτησαν από τους δημόσιους φορείς να πράξουν το δικό τους καθήκον. Αυτή τη στιγμή, δυο εβδομάδες πριν από την έναρξή του, το Φεστιβάλ Ολυμπίας έχει εξασφαλίσει μόλις το 60% του (ήδη μειωμένου κατά κατά 34% σε σχέση με το 2010) προϋπολογισμού του και αυτό χάρη κυρίως στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και δευτερευόντως στο δήμο Πύργου. Στο Υπουργείο Πολιτισμού δεν έχει συνεδριάσει ακόμη η αρμόδια επιτροπή για τις επιχορηγήσεις των κινηματογραφικών φορέων όπου έχουμε υποβάλλει προτάσεις μέσω της «Διαδικτυακής Πύλης», όπως μας ζητήθηκε.

Παρ’ όλα αυτά τα στελέχη του διαβεβαιώνουν ότι θα είναι πιστό στο ραντεβού του, όπως κάθε Δεκέμβριο από το 1997, για να υποδεχτεί στον Πύργο τους πολυάριθμους φίλους του από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Και, μαζί με την Camera Zizanio, θα δώσει τη δική του απάντηση στην οικονομική κρίση με πληθώρα ταινιών, παράλληλων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, στέλνοντας μηνύματα συνεργασίας, συμμετοχής, εθελοντισμού, εφευρετικότητας και δημιουργίας. Επί πλέον,  καλεί τα παιδιά όλης της Ελλάδας, που πολιορκούνται συνεχώς από αρνητικά ή αντιφατικά μηνύματα, να ταξιδέψουν και να ονειρευτούν μέσα από το σινεμά και να αναλάβουν το ρόλο του πρωταγωνιστή καθώς όλη η διοργάνωση είναι αφιερωμένη σ’ αυτά. Από τη δική τους πλευρά, τα εκατοντάδες παιδιά του Πύργου που συμμετέχουν σε όλες τις δραστηριότητες του Φεστιβάλ, είναι έτοιμα, με το κέφι και τη ζωντάνια τους, να αναστατώσουν την πόλη και να τη μετατρέψουν, μέσα στο καταχείμωνο, σε μια κυψέλη πολιτισμού, δημιουργικής έκφρασης και επικοινωνίας.

Περισσότερα

πηγή:  http://www.sch.gr/96-announces/2125-14-11-camera-zizanio

Πανελλήνιος μαθητικός διαγωνισμός ταινιών μικρού μήκους με τίτλο «Ένας πλανήτης... μία ευκαιρία»

Η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, στο πλαίσιο των δράσεων του Εθνικού Δικτύου Αγωγής Τηλεόρασης που υλοποιεί τα τελευταία 5 χρόνια, η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, στο πλαίσιο των δράσεων ΕΚΕ, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας και η Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης, συνδιοργανώνουν τον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους «Ένας πλανήτης... μια ευκαιρία».

Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές δημοτικών σχολείων (Δ'-Ε'-Στ' δημοτικού), Γυμνασίων και Λυκείων της χώρας, δημόσιων και ιδιωτικών, αλλά και ελληνόφωνων σχολικών μονάδων της Ομογένειας που λειτουργούν στο εξωτερικό.

Σκοπός του διαγωνισμού είναι να δοθεί στους μαθητές η ευκαιρία να εκφραστούν καλλιτεχνικά, να γίνουν δημιουργοί, να εξοικειωθούν με τη «γλώσσα» της κινηματογραφικής αφήγησης και να αποκτήσουν δεξιότητες οπτικοακουστικής αγωγής. Ακόμη να γίνουν κριτές, μελετητές και ερευνητές του περιβάλλοντος τους και να ευαισθητοποιηθούν ως προς την ανάγκη προστασίας του πλανήτη και εξασφάλισης όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους κατοίκους του.

(Ενδεικτικές) Θεματικές ενότητες του διαγωνισμού:

περιβάλλον- ειρήνη- φτώχεια- μετανάστευση- ρατσισμός- εκπαίδευση - οικογένεια - η εικόνα στη ζωή μας - ανθρώπινες σχέσεις - διαδίκτυο κ.λ.π. 

Ποιοι μπορούν να συμμετάσχουν:

Ομάδες μαθητών της πρωτοβάθμιας (Δ'- Ε'- ΣΤ' τάξης) και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ο διαγωνισμός απευθύνεται σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία της χώρας μας αλλά και ελληνόφωνα σχολεία του εξωτερικού).

Στο διαγωνισμό μπορούν να λάβουν μέρος: ένα μεμονωμένο τμήμα ενός σχολείου, μια τάξη ενός σχολείου, μια ομάδα μαθητών από περισσότερα τμήματα ή τάξεις ενός σχολείου.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει αναλάβει την παιδαγωγική καθοδήγηση της μαθητικής ομάδας ένας ή περισσότεροι εκπαιδευτικοί της σχολικής μονάδας.

Ο διαγωνισμός ξεκινάει την 8η Νοεμβρίου 2011 και λήγει στις 29 Φεβρουαρίου του 2012. Έως την καταληκτική του ημερομηνία θα πρέπει να έχουν υποβληθεί τα μαθητικά έργα στον φορέα που συντονίζει το διαγωνισμό με συστημένη επιστολή ή courier στην ακόλουθη ταχυδρομική διεύθυνση:

(Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών για το μαθητικό διαγωνισμό «Ένας πλανήτης... μια ευκαιρία» Κερασούντος 2, 62110 Σέρρες)

Τον Μάιο του 2012 θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού και οι καλύτερες μαθητικές εργασίες θα βραβευθούν σε ειδική εκδήλωση στο Υπουργείο Παιδείας, Δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων, θα αναρτηθούν στην πλατφόρμα www.i-create.gr της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και θα παρουσιαστούν στην τηλεοπτική ζώνη της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης.

   

Tα σχολεία που θέλουν να λάβουν μέρος θα πρέπει να συμπληρώσουν την επισυναπτόμενη φόρμα και να τη στείλουν με email στο eke@ert.gr ως τις 15 Δεκεμβρίου 2011. Θα λάβουν email επιβεβαίωσης. Όσα σχολεία δηλώσουν συμμετοχή,θα λάβουν ηλεκτρονικά σχετικό ψηφιακό υλικό.

Ποια είναι τα τεχνικά χαρακτηριστικά των μαθητικών ταινιών;

1. Χρονική διάρκεια: ως 10 λεπτά.
2. Format ταινίας: τα μαθητικά έργα θα υποβληθούν σε 3 αντίτυπα {dvd) που πρέπει να είναι συμβατά με τα κοινά dvd players.

Ποιοι θα αξιολογήσουν τα μαθητικά έργα;

Καλλιτεχνική επιτροπή που θα οριστεί από τους τέσσερις φορείς που συνδιοργανώνουν το διαγωνισμό (Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Σερρών, φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης) η οποία θα δημοσιοποιηθεί πριν τη λήξη του διαγωνισμού.

Σημειώνουμε τέλος ότι:

οι εκπαιδευτικοί θα εξασφαλίσουν έγγραφη συγκατάθεση των γονιών των μαθητών τους (θα τους σταλεί μετά τη δήλωση συμμετοχής) για τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό αλλά και την - δημόσια προβολή των τελικών έργων στην ΕΡΤ, - το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, - την πλατφόρμα www.i-create.gr, - την τελική εκδήλωση στο Υπουργείο Παιδείας και - τις επιμορφωτικές διημερίδες του Δικτύου Αγωγής Τηλεόρασης.

Βεβαιώσεις συμμετοχής θα λάβουν οι σχολικές μονάδες, οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί και φυσικά οι μαθητές

Οργανωτική Επιτροπή Διαγωνισμού:

Κρυστάλλης Χρήστος, Δ/ντής Π.Ε. Ν. Σερρών, Πούλιος Ιωάννης, εκπαιδευτικός, Συντονιστής Εθνικού Δικτύου Αγωγής Τηλεόρασης, 23210 50060, serreschools@gmail.com

Παπαδόπουλος Αντώνης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, 2103300309,kinfest@dra.forthnet.gr

Περικλής Βασιλόπουλος, Δημοσιογράφος- Υπεύθυνος Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης ΕΡΤ, 2107407070, eke@ert.gr

Σοφία Παπαδημητρίου, Υπ. Ψηφιακών και Κοινωνικών Μέσων Δ/νσης Εκπ. Ραδιοτηλεόρασης, 2103442869,sofipapadi@minedu.gov.gr

Χρήστος Ραχιώτης, Υπ. Τηλεοπτικού Προγράμματος Δ/νσης Εκπ. Ραδιοτηλεόρασης, 210344764 christosrht@vahoo.com

Συν. 1 σελ. (Αίτηση συμμετοχής)

πηγή:  http://www.sch.gr/197-2010-04-14-13-26-49/2121-l-r

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ [Σπηλιοπούλου Ελένη]

Όπως είναι γνωστό σε όλους μας, το 2^ο Γυμνάσιο Αιγίου είχε σε λειτουργία βιβλιοθήκη,  η οποία βοηθούσε στην ομαλή λειτουργία του σχολείου μας.

     Στο χώρο όπου στεγαζόταν, τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να μελετήσουν βιβλία, να βρουν πληροφορίες για εργασίες, αν δεν ένιωθαν καλά να ηρεμήσουν. Επίσης  όταν έκανε κρύο μπορούσαν να ζεσταθούν εκεί, αφού είναι από τους λιγοστούς στεγασμένους, κοινόχρηστους  χώρους, με δυνατότητα προσέγγισης από τους μαθητές.

     Από την αρχή της χρονιάς όμως, αυτός ο χώρος πληροφόρησης και ζεστασιάς, με εντολή του Υπουργείου Παιδείας αποφασίστηκε να κλείσει. Το δωμάτιο, το οποίο λειτουργούσε ως τόπος συναντήσεων, που προσέφερε ζεστασιά, ασφάλεια και δυνατότητα στους μαθητές και όχι μόνο, να μάθουν καινούρια πράγματα, είναι πλέον κλειστό. Ο χώρος ο οποίος ήταν υποψήφιος πέρσι για το πρώτο βραβείο ως ο καλύτερος χώρος του σχολείου μας, πλέον δεν υπάρχει.

     Όμως, πάντα μέσα στο σκοτάδι, υπάρχει και μια ηλιαχτίδα, μια αχτίδα ελπίδας. Η εντολή του Υπουργείου Παιδείας ήταν να παραδοθεί ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός της βιβλιοθήκης. Τα βιβλία είναι στο σχολείο μας και στο χέρι μας να τα εκμεταλλευτούμε. Πλέον βρισκόμαστε σε μία υπεύθυνη ηλικία. Εθελοντές μαθητές και καθηγητές θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε ξανά τη βιβλιοθήκη. Με αυτό τον τρόπο θα μάθουμε και στα παιδιά της A’ γυμνασίου πόσο σημαντική είναι η βιβλιοθήκη του σχολείου μας.

Σπηλιοπούλου Ελένη, Γ4

14.11.11

Πρόγραμμα επιστροφής σχολικών βιβλίων.

Με πρόσφατη εγκύκλιο της Υπουργού Παιδείας προς τις σχολικές μονάδες προτείνεται η επιστροφή, από τους μαθητές/τριες, όσο το δυνατόν περισσότερων διδακτικών βιβλίων στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Η σχετική υπουργική απόφαση εντάσσεται στο πλαίσιο μιας πανελλήνιας προσπάθειας «με στόχο την ανάπτυξη στάσης σεβασμού για το δημόσιο αγαθό, αλλά και για την περιβαλλοντική, χρηστική και συναισθηματική αξία του βιβλίου». Από τα βιβλία που θα επιστραφούν, όσα είναι σε καλή κατάσταση θα διανεμηθούν σε νέους/ες μαθητές/τριες και τα υπόλοιπα θα ανακυκλωθούν. Θεσπίζονται μάλιστα και κίνητρα για τα σχολεία που θα πρωτοστατήσουν στην όλη προσπάθεια και τα οποία θα βραβευθούν με παροχή εκπαιδευτικού υλικού(!).

Η εγκύκλιος δεν είναι καινοφανής· ανάλογες προσπάθειες επιστροφής σχολικών βιβλίων είχαν γίνει και στο παρελθόν, χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα. Είχε μάλιστα προταθεί και το θέμα της υποχρεωτικής επιστροφής από τους μαθητές/τριες όλων των διδακτικών βιβλίων και της επαναδιανομής τους σε άλλους• οι προβαλλόμενοι λόγοι ήταν καθαρά οικονομικοί, ερειδόμενοι στην εξοικονόμηση κονδυλίων, για την αγορά χαρτιού· στην πραγματικότητα, όμως, ο σχεδιασμός απέβλεπε στην αποφυγή της τελετουργικής καύσης των βιβλίων από τους μαθητές, στο τέλος της σχολικής χρονιάς, ένα έθος παραδοσιακό, οιονεί αποτροπαϊκό, που σήμερα έχει σχεδόν καταργηθεί.

Βέβαια, η διανομή των σχολικών βιβλίων συλλήβδην σε όλο το μαθητικό πληθυσμό, ανεξαρτήτως της οικονομικής καταστάσεως των γονέων, εντασσόμενη στο πλαίσιο της δωρεάν εκπαίδευσης, έχει συζητηθεί ευρέως και με αντιτιθέμενες ενίοτε απόψεις. 'Aσχετα με αυτούς τους προβληματισμούς, το διδακτικό βιβλίο αποτελεί απαραίτητο εξάρτημα των μαθητών/τριών, στη διάρκεια της σχολικής τους ζωής, που συνδέονται συναισθηματικά με αυτό και, ως εκ τούτου, επιθυμούν να το διατηρήσουν, δια βίου, ως ενθύμιο των μαθητικών τους χρόνων. Πόσοι από τους παλαιότερους δεν έχουμε στη βιβλιοθήκη μας τα σχολικά βιβλία της εποχής μας, ως νοσταλγικά ενθυμήματα της μαθητείας μας!

Από την άλλη μεριά, η επαφή των μαθητών/τριών με τα διδακτικά βιβλία συνδέεται άμεσα και με την εμπέδωση του γνωστικού αγαθού, που επιτυγχάνεται με τις κάθε είδους σημειώσεις, υπογραμμίσεις, σχολιασμούς, ιδιαίτερα των κειμένων της αρχαίας και νέας ελληνικής γραμματείας, κ.ά. Πώς, λοιπόν, τα χρηστικά αυτά εργαλεία – κτήμα των μαθητών/τριών, - θα παραδοθούν αδιαμαρτύρητα από τους κατόχους τους και με ποια λογική, μεταχειρισμένα ήδη, θα παραληφθούν από άλλους; Έχει πλέον περάσει ανεπιστρεπτεί η εποχή, όταν, εξαιτίας πενιχρών οικονομικών πόρων, αγοράζαμε τα βιβλία από τους προηγούμενους!

Χρειάζεται, επομένως, εκ μέρους της Πολιτείας, μια λογικότερη διαχείριση και διακίνηση του σχολικού βιβλίου, που σε πολλές σχολικές μονάδες παρουσιάζεται ελλειμματικό, κατά την αποστολή, ενώ σε άλλες πλεονάζει αναίτια. Μέριμνα, συνεπώς, του Υπουργείου Παιδείας και του αντίστοιχου Οργανισμού, που θα αντικαταστήσει τον ήδη καταργηθέντα Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων είναι να διανέμονται, λελογισμένα και με έγκαιρο προγραμματισμό, άπαξ, σε όλο το μαθητικό δυναμικό, με ευθύνη των Διευθυντών των σχολικών μονάδων• παράλληλα, μικρός αριθμός αντιτύπων να διατίθεται στις Σχολικές Βιβλιοθήκες και στις, κατά τόπους, Δημόσιες Βιβλιοθήκες. Ευκταίο θα ήταν τα σχολικά βιβλία, με την αναμφισβήτητη ποιότητά τους, να εισαχθούν και στα ελληνικά σπίτια, - όπου, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, πολλά δεν έχουν ούτε ένα βιβλίο -, ώστε να διαβάζονται και από τα μέλη των ελληνικών οικογενειών.

Αντίθετα, η δυνατότητα επιστροφής των σχολικών βιβλίων είναι όχι μόνο αναποτελεσματική, αλλά και ανέφικτη, συνεπαγόμενη ανάληψη ευθυνών και επιπρόσθετα έξοδα μεταφοράς. Η εμπειρία από το παρελθόν το επιβεβαιώνει. Και, προς επίρρωση, αναφέρω ένα ευτράπελο επεισόδιο, από τη θητεία μου, πριν από χρόνια, ως Σχολικού Συμβούλου, σε ένα ορεινό χωριό του Νομού Κορινθίας. Σε μια επίσκεψη μου στο σχολείο είχα παρατηρήσει ότι υπήρχαν, σε μιαν αίθουσα, στοιβαγμένα ή καλύτερα ατάκτως ερριμμένα και σε μεγάλο αριθμό, σχολικά βιβλία, παρελθόντων ετών και όλων των τάξεων. Σε ερώτησή μου προς τη Διεύθυνση, γιατί δεν φροντίζουν να προωθηθούν προς την αρμόδια Κεντρική Υπηρεσία, σύμφωνα άλλωστε και με την υπάρχουσα εντολή, άκουσα έκπληκτος, από τον Διευθυντή, την αποστομωτική απάντηση που τους δόθηκε. «Να τα πάρετε, μ' ένα φορτηγό, και να τα ρίξετε σε μια χαράδρα!». Ο tempora, o mores! Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι θα ευοδωθούν και σήμερα ανάλογες συστάσεις – εντολές του Υπουργείου Παιδείας.


Πηγή:
http://www.edugate.gr/ekpaideytika-arthra/programma-epistrofis-sxolikon-biblion?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+Edugategr+%28Edugate.gr+|+%CE%A4%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF%CE%B9+%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD%29

Πότε μπορούμε να αναπαράγουμε πληροφορίες που αντλήσαμε από το Διαδίκτυο;

Σύμφωνα με το τέταρτο κεφάλαιο του Νόμου 2121/1993 περί πνευματικής ιδιοκτησίας υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις, κατά τις οποίες επιτρέπεται χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή η αναπαραγωγή ενός έργου. Συγκεκριμένα, επιτρέπεται η αναπαραγωγή έργου για ιδιωτική χρήση, η παράθεση αποσπασμάτων, η χρήση υλικού σε σχολικά βιβλία και ανθολογίες, υπό την προϋπόθεση ότι θα αναγράφεται η πηγή και η αναπαραγωγή αποσπασμάτων για διδασκαλία.


Παρακάτω παρατίθενται βασικά σημεία από το κεφάλαιο αυτό. Στον ιστοχώρο του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας ΟΠΙ δίδεται στο σύνολό του το κεφάλαιο 4 ολοκληρωμένο καθώς και το άρθρο 22 του Νόμου 3328/2005, που επεκτείνει την εφαρμογή του Νόμου 2121/1993.

ΝΟΜΟΣ 2121/1993

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ

Άρθρο 18 – Αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση

Επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η αναπαραγωγή ενός έργου, που έχει νομίμως δημοσιευθεί εφόσον η αναπαραγωγή γίνεται για ιδιωτική χρήση εκείνου που την κάνει.

Άρθρο 19 – Παράθεση αποσπασμάτων

Επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η παράθεση σύντομων αποσπασμάτων από έργο άλλου νομί­μως δημοσιευμένου για την υποστήριξη της γνώμης εκείνου που παραθέτει ή την κριτική της γνώμης του άλλου.

Άρθρο 20 – Σχολικά βιβλία και ανθολογίες (§ 1, 3)

§ 1. Επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η αναπαραγωγή σε εκπαιδευτικά βιβλία, που χρησι­μοποιούνται ως βιβλία διδασκαλίας για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση εγκεκριμένα από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ή από άλλο αρμόδιο υπουργείο κατά το επίσημο αναλυτικό πρόγραμμα, έργων του λόγου ενός ή περισσότερων συγγραφέων νομίμως δημοσιευμένων, που αποτελούν μικρό τμήμα της συνολικής δημιουργίας του καθενός από αυτούς.

Βλ. & τη διάταξη του ν. 3328/2005, α. 22, που επεκτείνει την εφαρμογή του 1993 και προσθέτει: (…) όπως και απο­σπασμάτων έργων των εικαστικών τεχνών ή άλλου, πάσης φύσεως εικονιστικού ή φωτογραφικού υλικού,εφόσον τελεί σε αναγκαία σχέση με το περιεχόμενο του διδακτικού βοηθήματος. Οι διατάξεις της παραγράφου αυτής εφαρμόζονται και επί πάσης φύσεως εκπαιδευτικού υλικού, όπως διαδικτυακές εφαρμογές, εκπαιδευτικό λογισμικό, κινηματογραφικές ταινίες, CD-ROM, DVD και κάθε άλλο μέσο ηλεκτρονικής ή ψηφιακής ή άλλης καταγραφής που χρησιμοποιείται ως εγκεκριμένο από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας μέσο διδασκαλίας και διανέμεται δωρεάν, στο πλαίσιο του αναλυτικού προγράμματος. Στα μέσα αυτά επιτρέπεται επιπλέον και η αναπαραγωγή μουσικών αποσπασμάτων και κινηματογραφικού ή ηχητικού ή οπτικοακουστικού υλικού περιορισμένης έκτασης υπό τις αυτές ως άνω προϋποθέσεις με πρόσθετη μνεία, πέραν των λοιπών στοιχείων της παρ. 3, του ονόματος του παραγωγού του έργου.

§ 3. Η αναπαραγωγή, όπως ορίζεται στις προηγούμενες παραγράφους, δεν πρέπει να εμποδίζει την κανονική εκμετάλλευση του έργου από το οποίο παίρνονται τα κείμενα και πρέπει να συνοδεύεται από την ένδειξη της πηγής και των ονομάτων του δημιουργού και του εκδότη, εφόσον τα ονόματα αυτά εμφανίζονται στην πηγή.

Άρθρο 21 - Αναπαραγωγή για διδασκαλία

Επιτρέπεται, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η αναπαραγωγή άρθρων νομίμως δημοσιευμένων σε εφημε­ρίδα ή σε περιοδικό, σύντομων αποσπασμάτων έργου ή τμημάτων σύντομου έργου ή έργου των εικαστικών τεχνών νομίμως δημοσιευμένου, εφόσον γίνεται αποκλειστικά για τη διδασκαλία ή τις εξετάσεις σε εκπαιδευτικό ίδρυμα, στο μέτρο που δικαιολογείται από τον επιδιωκόμενο σκοπό, είναι σύμφωνη με τα χρηστά ήθη και δεν εμποδίζει την κανονική εκμετάλλευ­ση. Η αναπαραγωγή πρέπει να συνοδεύεται από την ένδειξη της πηγής και των ονομάτων του δημιουργού και του εκδότη, εφόσον τα ονόματα αυτά εμφανίζονται στην πηγή.

Πηγή: Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας, www.opi.gr

Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τη σημασία της αναφοράς των διαδικτυακών πηγών που αξιοποιούμε για οποιαδήποτε εργασία μας. Όπως ακριβώς χρησιμοποιούμε τις πληροφορίες των βιβλίων και επισημαίνουμε κάθε φορά την πηγή μας, έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τα δεδομένα του Διαδικτύου και να αναφέρουμε τις ιστοσελίδες που μας βοήθησαν στην υποστήριξη της γνώμης μας

πηγή:  http://blogs.sch.gr/internet-safety/archives/770

Γυναίκες… «διαβολικές»; Η απάντηση στα μαθηματικά! [Σήλια Παρασκευά.]

Μια απλή μαθηματική εξίσωση αποδεικνύει και επιστημονικά, πλέον, ότι όχι μόνο οι γυναίκες έχουν… το διάβολο μέσα τους, αλλά και οι άντρες... και μάλιστα περισσότερο!

Κι αν πιστεύετε ότι οι τετραγωνικές ρίζες και τα αριθμητικά σύμβολα είναι άσχετα με τις ανθρώπινες σχέσεις, κάνετε μέγα λάθος!

1. Απόδειξη πρώτη… Οι γυναίκες έχουν το διάβολο μέσα τους!

2. Απόδειξη δεύτερη… Οι άντρες έχουν περισσότερο το διάβολο μέσα τους!

Συμπέρασμα: Οι άντρες κατακτούν τη μεγαλύτερη «διαβολική» νίκη όλων των εποχών!

Πηγή:  http://perierga.gr/

19η Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση.

Με αφορμή την 19η Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση, «Το Χαμόγελο του Παιδιού» αφιερώνει την εβδομάδα από 14 έως και 21 Νοεμβρίου σε δράσεις με στόχο την ενημέρωση και κινητοποίηση όλων μας ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση.

Καθόλη τη διάρκεια της εβδομάδας το επίσημο site μας www.hamogelo.gr καθώς και τα social media (Facebook, Twitter) του Χαμόγελου θα παρουσιάζουν στατιστικά στοιχεία από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μελέτες, άρθρα, videos, πραγματικά περιστατικά και μαρτυρίες σχετικά με την παιδική κακοποίηση.

Σήμερα που η χώρα μας διανύει μία από  τις πιο δύσκολες περιόδους των τελευταίων ετών, τα παιδιά μας, τα πιο ευαίσθητα, ελπιδοφόρα και πολύτιμα μέλη της κοινωνίας, μας χρειάζονται περισσότερο από ποτέ!

Θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι πίσω από κάθε αριθμό κρύβεται ένα παιδί που έχει βιώσει, στην πιο καθοριστική περίοδο της ζωής του, την πιο άγρια και βάναυση πλευρά της.

Ωστόσο, υπάρχει λύση για κάθε παιδί που έχει πέσει θύμα κακοποίησης κάθε μορφής.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» μέσω της Εθνικής Γραμμής SOS 1056  http://www.hamogelo.gr/7-1/754/Ethnikh-thlefonikh-grammh-gia-ta-poidia-SOS-1056   του Εθνικού Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και θύματα Εκμετάλλευσης Παιδιά http://www.hamogelo.gr/7-1/769/Ethniko-kentro-gia-ta-exafanismena-koi-ypo-ekmetalleysh-poidia   των 11 σπιτιών για τη φιλοξενία παιδιών θυμάτων http://www.hamogelo.gr/7-1/771/Ta-spitia-mas  των Κέντρων Κοινωνικής & Ψυχολογικής Στήριξης http://www.hamogelo.gr/7-1/767/Koinonikh-koi-psyxologikh-sthrixh-poidion  του Τμήματος Ενημέρωσης Μαθητών, Εκπαιδευτικών και Γονέων http://www.hamogelo.gr/7-1/770/Enhmerosh-poidion--goneon-koi-ekpoideytikon και πληθώρας άλλων δράσεων, έχει καταφέρει να επιστρέψει το χαμόγελο σε εκατοντάδες παιδιά σε όλη την Ελλάδα.


Αρκεί όμως αυτό? Δυστυχώς όχι!

Σήμερα που οι επικρατούσες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες ευνοούν την αύξηση των κρουσμάτων κακοποίησης και δυστυχώς οι υφιστάμενες δομές πρόνοιας δεν επαρκούν, τα παιδιά μας έχουν περισσότερο ανάγκη από ποτέ.

Συνεχίζουμε λοιπόν το έργο μας δυναμικά, με ακόμα περισσότερη ένταση.

Σε αυτή την προσπάθεια σας χρειαζόμαστε δίπλα μας!

Ευχή μας είναι να ευαισθητοποιηθούμε και να κινητοποιηθούμε όλοι μαζί ώστε κανένα παιδί να μην υποστεί ξανά οποιασδήποτε μορφής κακοποίηση.

Άραγε τι αξίζει περισσότερο από το χαμόγελο ενός παιδιού;



πηγή:   http://www.sch.gr/96-announces/2099-19

Δώστε το όνομά σας σε ένα Δορυφόρο του Προγράμματος Galileo που θα εκτοξευτεί στο Διάστημα!

Δώστε το όνομά σας

σε ένα Δορυφόρο

του Προγράμματος Galileo

που θα εκτοξευτεί

στο Διάστημα!

• Για να πάρετε μέρος στο διαγωνισμό θα δημιουργήσετε μία ζωγραφιά η οποία αντιπροσωπεύει το θέμα «Διάστημα και Αεροναυτική». Αυτό περιλαμβάνει πράγματα όπως αστέρια, πυραύλους, πλανήτες και δορυφόρους. Τί άλλο μπορείτε να σκεφτείτε από αυτά που υπάρχουν στο διάστημα;
• Μπορείτε να φτιάξετε τη ζωγραφιά σας χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε τεχνική σας αρέσει. Αυτό μπορεί να γίνει είτε σχεδιάζοντας, είτε ζωγραφίζοντας, είτε χρωματίζοντας. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όλων των ειδών τα υλικά όπως μπογιές, μαρκαδόρους, μολύβια, κόλλα και γκλίτερ. Το κυριότερο είναι να χρησιμοποιήσετε μια γενναία δόση φαντασίας!
• Μετά θα ανεβάσετε τη ζωγραφιά σας εδώ. Μπορείτε να το κάνετε αυτό είτε σκανάροντας τη ζωγραφιά σας είτε βγάζοντας μια ψηφιακή φωτογραφία. Οι γονείς σας, οι δάσκαλοι ή η τοπική σας βιβλιοθήκη ίσως να μπορούν να σας βοηθήσουν. Μπορείτε να εισάγετε μόνο μια ζωγραφιά, γι’ αυτό να είστε σίγουροι πως διαλέξατε την αγαπημένη σας.
• Πρέπει να ανεβάσετε τη ζωγραφιά σας μεταξύ 1 Σεπτεμβρίου και 15 Νοεμβρίου 2011.
• Έπειτα, μία Εθνική Κριτική Επιτροπή θα επιλέξει την καλύτερη ζωγραφιά. Ο νικητής/-τρια θα προσκληθεί σε μια Τελετή Απονομής Βραβείων στην οποία θα λάβει ένα πιστοποιητικό και ένα κύπελλο, τα οποία μπορεί να κρατήσει. Αυτά θα αντιπροσωπεύουν το δορυφόρο που θα πάρει το όνομα του νικητή.
• Εάν ζείτε στην Ελλάδα και γεννηθήκατε είτε το 2000, είτε το 2001 είτε το 2002, τότε μπορείτε να λάβετε μέρος στο διαγωνισμό.

• Δορυφορικό Πρόγραμμα Galileo

• Η Ευρώπη δημιουργεί το δικό της δορυφορικό σύστημα πλοήγησης: το Πρόγραμμα Galileo. Οι Δορυφόροι του προγράμματος Galileo θα χρησιμοποιηθούν για να γνωρίζουμε ακριβώς που βρίσκεται ένα άτομο ή ένα αντικείμενο πάνω στη γη. Το πρόγραμμα αυτό θα επιβεβαιώσει ότι η Ευρώπη κατέχει ηγετική θέση στον τομέα των τεχνολογιών σχετικών με το διάστημα. Θα σημαίνει επίσης ότι τα δορυφορικά σήματα πλοήγησης θα είναι διαθέσιμα ανεξάρτητα από τι θα συμβεί στο άλλο σύστημα όπως το αμερικανικό σύστημα GPS.
• Το να γνωρίζει κανείς την ακριβή θέση κάποιου προσώπου ή ενός αντικειμένου όπως ένα τραίνο ή ένα σκάφος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλά πράγματα συμπεριλαμβανομένης της καθοδήγησης των πιλότων των αεροπλάνων και πλοίων έτσι ώστε να μην φτάνουν πάρα πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, της προσφοράς βοήθειας σε ανθρώπους που θέλουν να φτάσουν οδηγώντας σε ένα νέο προορισμό, της αποστολής πληροφοριών στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας έτσι ώστε να λειτουργούν σωστά, της επιβεβαίωσης για την παράδοση της ηλεκτρικής ενέργειας, της παροχής βοήθειας σε ασθενοφόρα και πυροσβεστικά οχήματα για να εντοπίζουν τους ανθρώπους που χρειάζονται τη βοήθειά τους, κ.λπ. Στην πραγματικότητα, πάρα πολλά πράγματα σήμερα γίνονται εφικτά ή αποτελεσματικότερα με τα δορυφορικά σήματα πλοήγησης!
• Το Πρόγραμμα Galileo πρόκειται να αρχίσει την εκτόξευση τουλάχιστον 27 δορυφόρων, οι οποίοι θα σχηματίζουν αστερισμό, σε τροχιά άνω των 20.000 χλμ από τη Γη. Οι δύο πρώτοι δορυφόροι προγραμματίζονται να εκτοξευθούν το τρίτο τρίμηνο του 2011, χρησιμοποιώντας έναν πύραυλο για να τους πάνε στο διάστημα. Ένας από αυτούς τους δορυφόρους θα πάρει το όνομα ενός παιδιού που ζει στο Βέλγιο και ο άλλος θα πάρει το όνομα ενός παιδιού που ζει στη Βουλγαρία. Οι επόμενοι δορυφόροι θα λάβουν επίσης το όνομα ενός παιδιού από ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Λάβετε μέρος στο διαγωνισμό και υποστηρίξτε ενεργά αυτή τη μεγάλη περιπέτεια!

By Αποστολίδου Γεσθημανή on Σεπ 7, 2011 in Διαγωνισμοί

Καρλ Ονορέ:"Αφήστε τα παιδιά να βαρεθούν, µην τα φορτώνετε µε ασχολίες"

«Θεωρούµε την παιδική ηλικία πολύ σηµαντική για να την εγκαταλείψουµε στα χέρια των παιδιών! Ετσι ελέγχουµε κάθε λεπτό της ζωής τους». Ο καναδός δηµοσιογράφος Καρλ Ονορέ, συγγραφέας τουµπεστ σέλερ «Το µανιφέστο της χαρούµενης παιδικής ηλικίας» (εκδόσεις Αερόστατο), που ταξίδεψε δύο χρόνια σε ολόκληρο τον δυτικό κόσµο ερευνώντας εις βάθος τη «βιοµηχανοποιηµένη» παιδι κή ηλικία της εποχής µας, µιλάει στο «Βήµα» για τον «υπεργονεϊσµό» που πλήττει τα τελευταία χρόνια και την ελληνική οικογένεια και για τις επιπτώσεις της οικονοµικής κρίσης στον γονεϊκό ρόλο.

Κύριε Ονορέ, από τι πάσχει σήμερα η παιδική ηλικία στις δυτικές κοινωνίες;
«Εχουµε µετατρέψει την παιδική ηλικία σε έναν αγώνα δρόµου προς την τελειότητα. Τα παιδιά δεν έχουν αρκετό χρόνο να παίξουν, να σκεφτούν και να πειραµατιστούν µόνα τους. Κάθε λεπτό της ζωής τους βρίσκεται υπό διαρκή προγραµµατισµό, έλεγχο, επίβλεψη και αξιολόγηση (εκτός από τα λεπτά που περνούν online ή παίζοντας βιντεογκέιµ)».

Πώς θα περιγράφατε τη σύγχρονη οικογένεια;
«Κάθε κοινωνία καταλήγει να έχει την οικογένεια που αντανακλά τις δυνάµεις και τις αδυναµίες της. Ως ενήλικες είµαστε υπερδραστήριοι και υπεραγχωµένοι και από ένστικτο ζητούµε να το µεταδώσουµε αυτό και στα παιδιά µας. Η σύγχρονη οικογένεια λειτουργεί σαν εταιρεία, εστιάζοντας κυρίως στον τοµέα της παραγωγικότητας και των ικανοτήτων. Αποστολή της εταιρείας είναι να παράξει τέλεια παιδιά».

Αφηγηθείτε μας την προσωπική ιστορία που έδωσε το έναυσμα για «Το μανιφέστο της χαρούμενης παιδικής ηλικίας».
«Σε µια συγκέντρωση γονέων οι δάσκαλοι µίλησαν όλοι µε καλά λόγια για τον επτάχρονο γιο µου, η δασκάλα όµως των τεχνικών άγγιξε την ευαίσθητη χορδή: “Ο γιος σας ξεχωρίζει”. Και να τη λοιπόν η λέξη που κάνει την καρδιά κάθε ανταγωνιστικού µπαµπά να χτυπάει σαν τρελή: “Χαρισµατικός”. Εκείνο το βράδυ “χτένισα” το Google ψάχνοντας εργαστήρια και δασκάλους εικαστικών που θα αναδείξουν το ταλέντο του γιου µου. Φαντασιωνόµουν ότι µεγαλώνω τον επόµενο Πικάσο. Το επόµενο πρωί ο γιος µου µού ανακοίνωσε: “Μπαµπά, δεν θέλω δάσκαλο, το µόνο που θέλω είναι να ζωγραφίζω. Γιατί εσείς οι µεγάλοι θέλετε συνεχώς να ελέγχετε τα πάντα;”».

Στην Ελλάδα, ο υπεργονεϊσμός, όπως τον περιγράφετε, βρίσκεται στο αποκορύφωμά του. Ποιες είναι οι παρενέργειές του;
«Η πίεση που ασκούµε στα παιδιά λειτουργεί εις βάρος της δηµιουργικότητάς τους. Δεν µαθαίνουν να σκέφτονται και να αποφασίζουν µόνα τους, απλά πράττουν αυτά που τους υπαγορεύουµε. Συχνά υποφέρουν από άγχος και εξάντληση. Και δεν µαθαίνουν να γεµίζουν µόνα τους τον χρόνο τους, µε αποτέλεσµα να βαριούνται εύκολα. Τα παιδιά θα δυσκολευτούν αργότερα να σταθούν στα πόδια τους. Με άλλα λόγια, δεν θα ενηλικιωθούν. Μεγάλα ποσοστά φοιτητών Πανεπιστηµίου πάσχουν από ψυχολογικά προβλήµατα. Στη διάρκεια συνεντεύξεων για την εισαγωγή τους σε κάποιο πανεπιστήµιο οι 19χρονοι υποψήφιοι λένε στους καθηγητές: “Γιατί δεν τηλεφωνείτε καλύτερα στη µητέρα µου;”. Ο οµφάλιος λώρος µένει ανέπαφος, ακόµη και µετά την αποφοίτηση. Για να προσλάβουν αποφοίτους πανεπιστηµίων, µεγάλες εταιρείες όπως η Merrill Lunch καθιερώνουν “ανοιχτές µέρες”, όπου η µαµά και ο µπαµπάς µπορούν να εξετάσουν τις εγκαταστάσεις τους. Γονείς συχνά συνοδεύουν τα τέκνα τους στις συνεντεύξεις για δουλειά προκειµένου να διαπραγµατευτούν τον µισθό και τις µέρες αδείας τους!».

Και οι έλληνες γονείς έχουν... ψύχωση με τις ακαδημαϊκές επιδόσεις. Γνωρίζω ένα τρίχρονο αγόρι που κάνει μαθήματα αρχαίων Ελληνικών! Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη. Οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος;
«Στη διάρκειά της έρευνας για το βιβλίο µου συνάντησα στη Νέα Υόρκη µια γυναίκα που προσέλαβε τρεις νταντάδες για το µωρό της: µία που µιλάει ισπανικά, µία που µιλάει κινεζικά και µια τρίτη που µιλάει ρωσικά. Ευελπιστεί ότι ώσπου να κλείσει τα πέντε της χρόνια, η κόρη της θα είναι τρίγλωσση. Αν θέλετε τη γνώµη µου, το πιο πιθανό είναι το παιδί να κάνει ψυχοθεραπεία. Την ίδια στιγµή ανατρέφουµε την παχύτερη γενιά παιδιών που έχει δει ποτέ ο πλανήτης. Αλλά και τα παιδιά που αθλούνται κινδυνεύουν σε αριθµούς ρεκόρ από σοβαρούς τραυµατισµούς γιατί έχουµε εισαγάγει τον επαγγελµατισµό στον παιδικό αθλητισµό. Αφοσιωνόµαστε µετά ζήλου να χτίσουµε το βιογραφικό και τα ακαδηµαϊκά διαπιστευτήρια του παιδιού µας ενώ ταυτόχρονα τρέµουµε να το αφήσουµε από τα µάτια µας (από τη δεκαετία του ’70 ως σήµερα, η απόσταση που µπορούν να διανύσουν µόνα τους τα παιδιά στη Βρετανία µειώθηκε σχεδόν κατά 90%) και τελικά του στερούµε αυτό που χρειάζεται: χρόνο και χώρο να χαλαρώσει και να παίξει µόνο του».

Το ότι οι γυναίκες γίνονται σήμερα μητέρες σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία έχει συμβάλει στον υπεργονεϊσμό;
«Αναµφίβολα. Επειδή δηµιουργούµε µικρότερες οικογένειες, έχουµε στη διάθεσή µας περισσότερο χρόνο και χρήµα για κάθε παιδί. Οι γονείς είναι πιο στρεσαρισµένοι διότι η ολιγοµελής οικογένεια τούς προσφέρει λιγότερη γονεϊκή εµπειρία ενώ “αποθηκεύει” λιγότερα γονίδιά τους. Αν έχεις την πρώτη σου εγκυµοσύνη στα 39, είναι πολύ πιθανό να έχεις περάσει αρκετά χρόνια προσπαθώντας να αποκτήσεις παιδί. Εποµένως, ξεκινάς µε µια αγωνία. Επιπλέον, και τα δύο φύλα αποκτούµε παιδιά συχνά έπειτα από πολλά χρόνια στην αγορά εργασίας. Το αποτέλεσµα είναι να εισαγάγουµε τα εργασιακά ήθη στο σπίτι µας. Για να βελτιώσουµε την απόδοσή µας ως γονείς, κάνουµε ό,τι και στο γραφείο: φωνάζουµε τους ειδικούς, ξοδεύουµε πολλά λεφτά και δουλεύουµε νυχθηµερόν. Επαγγελµατικοποιούµε τον ρόλο του γονιού».

Οι σύγχρονοι γονείς φοβούνται να αφήσουν τα παιδιά τους να βαρεθούν και έτσι υπερπρογραμματίζουν τη ζωή τους. Μήπως πρόκειται για έναν ενήλικο φόβο;
«Οι ενήλικες φοβόµαστε τη σιωπή και την ανία διότι µας αναγκάζει να κοιτάξουµε µέσα µας, θέτοντας τα µεγάλα ερωτήµατα της ζωής. Αν αφήσουµε τα παιδιά να “βαρεθούν”, θα χρησιµοποιήσουν την ανία και τον ελεύθερο χρόνο σαν εφαλτήριο για να παίξουν, να εξερευνήσουν, να εφεύρουν. Το πρόβληµα είναι ότι εµείς µε το πρώτο σηµάδι ανίας στο πρόσωπο του παιδιού µας σπεύδουµε να λύσουµε το “πρόβληµα”, προσφέροντας καινούργια ερεθίσµατα ή ψυχαγωγία».

«ΓΟΝΕΙΣ-ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ».

«Η κρίση µάς βοηθά να ανακαλύψουµε ξανά τα απλά πράγµατα»

Η Ελλάδα πλήττεται σήμερα από μια βαθιά οικονομική κρίση. Πώς, αλήθεια, αυτή επιδρά στον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας;
«Οι οικονοµικές δυσχέρειες έχουν δύο ειδών επιπτώσεις. Από τη µία πλευρά µπορεί να επιδεινώσουν το άγχος των γονιών για το µέλλον. Αυτό τους καθιστά ακόµη περισσότερο «γονείς-ελικόπτερα» (διότι περιφέρονται διαρκώς γύρω από τα παιδιά τους), καθώς πιστεύουν ότι σε ένα αυξηµένα ανταγωνιστικό περιβάλλον οφείλουν να δώσουν στα παιδιά τους επιπλέον εφόδια. Από την άλλη, µπορεί να προκληθεί το ακριβώς αντίθετο. Εχοντας λιγότερα χρήµατα, οι γονείς δεν εγγράφουν τα παιδιά τους σε τόσες οργανωµένες δραστηριότητες ή δεν αγοράζουν οτιδήποτε ζητήσουν. Τα τελευταία χρόνια, η κουλτούρα του καταναλωτισµού είχε υπερσιτιστεί. Ενα µέσο παιδί έβλεπε 40.000 διαφηµίσεις τον χρόνο. Αυτό δηµιούργησε µια κουλτούρα διογκωµένων προσδοκιών: θέλαµε τέλεια δόντια, ένα τέλειο σώµα, τέλειες διακοπές, ένα τέλειο σπίτι και για να, συµπληρώσουµε την εικόνα, τα τέλεια παιδιά στα οποία εµείς εκαλούµεθα να προσφέρουµε την τέλεια παιδική ηλικία. Υπό αυτή την έννοια, τα οικονοµικά προβλήµατα µας βοηθούν συχνά να ανακαλύψουµε εκ νέου τα απλά πράγµατα στη ζωή. Επιπλέον, βοηθούν να εστιάσει το µυαλό µας στο αληθινά σηµαντικό».


http://www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=67364&lngDtrID=102

Γιατί η Φινλανδική εκπαίδευση θεωρείται η καλύτερη του κόσμου;

Ακούγεται συχνά από εκπαιδευτικούς και μη, ότι η Φινλανδική εκπαίδευση θεωρείται από τις καλύτερες του κόσμου.

Τι σημαίνει καλύτερη εκπαίδευση; Ότι οι μαθητές γίνονται καλύτεροι άνθρωποι γενικά και αόριστα; Ότι γίνονται πιο έξυπνοι; Ότι είναι μεγαλύτερο και καλύτερο το ποσοστό των επιστημόνων στην χώρα που έχει καλύτερη εκπαίδευση; Ότι η χώρα έχει πιο πολλούς νομπελίστες ή λογοτέχνες; Λιγότερη εγκληματικότητα; Δεν ξέρω κατά πόσο όλα αυτά τα ερωτήματα μπορεί να απαντηθούν από κάποιον ειδικό.

Ο Alan Lishness όπως διαβάζουμε στο μίνι βιογραφικό του στο βίντεο του Tedx είναι υπεύθυνος για τον σχεδιασμό ενός επιστημονικού εκπαιδευτικού προγράμματος στο Maine των ΗΠΑ και το όραμά του είναι να έχουν όλοι οι πολίτες κριτική σκέψη, να ξέρουν να συνεργάζονται, να εκπαιδεύονται συνεχώς και να αναπτύσσουν καινοτόμες λύσεις. Πιστεύει στο Φινλανδικό πρότυπο εκπαίδευσης όπου οι δάσκαλοι είναι πιο καλά προετοιμασμένοι στο να διδάξουν, όπου χαίρουν υψηλής επαγγελματικής εκτίμησης και έχουν αυτονομία στις τάξεις τους!

Ας δούμε μερικά σημαντικά σημεία και συμπεράσματα που αλιεύσαμε από την ομιλία του Alan Lishness στο TedxDorigo:

Τα παιδιά στην Φινλανδία μελετούν κατά μέσο όρο μόλις 30 λεπτά κάθε βράδυ σπίτι τους.

Οι σχολικές μέρες της χρονιάς είναι λιγότερες από το τις αντίστοιχες σχολικές ημέρες  που έχει το 86% των ανεπτυγμένων κρατών.

Μόλις 4% είναι το ποσοστό των παιδιών που παρατάνε το σχολείο!

Στην Φινλανδία τα σχολεία δεν έχουν τάξεις για τα «προικισμένα» παιδιά όπως σε άλλες χώρες του κόσμου σαν τις ΗΠΑ, αθλητικές ομάδες, τιμητικά σωματεία ως επιβράβευση για τους καλύτερους μαθητές, αποχαιρετιστήριες τελετές…

Τα θεσμοθετημένα τεστ είναι ελάχιστα…πιο συγκεκριμένα τα παιδιά δίνουν 1 μόνο επίσημο διαγώνισμα σε όλη τους την σχολική ζωή!

Ένας δάσκαλος στην Φινλανδία εργάζεται 570 ώρες το χρόνο, έχει μέσο εισόδημα περίπου 31,500€ και το κόστος ανά μαθητή είναι περίπου 5,500€ το χρόνο, δηλαδή αντιστοιχεί ένας καθηγητής/δάσκαλος ανά 6 παιδιά!

αλλά οι πιο βασικές Φινλανδικές εκπαιδευτικές αρχές συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Σεβασμός για το επάγγελμα του δασκάλου.To 100% των Φινλανδών δασκάλων είναι απόφοιτοι του καλύτερου 10% των ταξεών τους. Στην Φινλανδία με άλλα λόγια οι καλύτεροι μαθητές δεν γίνονται μόνο γιατροί ή νομικοί αλλά και δάσκαλοι! Στην Φινλανδία οι δάσκαλοι απολαμβάνουν μεγαλύτερου σεβασμού και εκτίμησης από ότι οι γιατροί ή οι επιχειρηματίες! Από τα 4 παιδιά που αποφοιτούν από το καλύτερο 10% των τάξεών τους μόνο το 1 παιδί μπαίνει στο Πανεπιστήμιο για να γίνει δάσκαλος!
2. Η εκπαίδευση είναι για όλους δωρεάν
3. Είναι υποβαθμισμένη η σημασία του εκπαιδευτικού ανταγωνισμού
4. Το εκπαιδευτικό σύστημα προστατεύει τους μαθητές από την αποτυχία
5. Οι μαθητές έχουν αυτοπεποίθηση

Ο δάσκαλος έχει τεράστια αυτονομία να διαμορφώσει το μάθημα στην τάξη του όπως πιστεύει αυτός!

Κάποτε η Φινλανδία ήταν η φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη … αλλά τότε σκέφτηκαν ότι με την εκπαίδευση θα ανατρέψουν την οικονομική τους κατάσταση και το κατάφεραν!

Ένας Φινλανδός δάσκαλος πιστεύει ότι κάθε μέρα αυτό που πρέπει να κάνει είναι να προετοιμάζει τα παιδιά για την ζωή…

και το μόνο που περιμένουν από τους πρωτάκια τους, είναι απλά αυτά να είναι σε θέση να περπατήσουν μέσα στο χιόνι για να φτάσουν στο σχολείο… τίποτε άλλο!

Αν μπορείτε να παρακολουθήσετε στα αγγλικά την ομιλία αυτή, ίσως μπορέσετε να καταλάβετε ακόμη περισσότερα για το Φινλανδικό μοντέλο εκπαίδευσης.

Αυτό που μένει πάντως στο τέλος όλης αυτής της ομιλίας είναι ότι οι Φινλανδοί επένδυσαν στην εκπαίδευση, όχι μόνο σε υλικά και σε χρήμα… αλλά σε φιλοσοφία και στάση ζωής!

Πιστεύουν ότι η εκπαίδευση είναι ότι πολυτιμότερο εφόδιο έχουν να δώσουν στη νέα γενιά, στα παιδιά τους, θέλουν οι καλύτεροι να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους, όλα τα παιδιά, ανεξαιρέτως ικανοτήτων ή έλλειψης αυτών,  να τελειώσουν την βασική τους εκπαίδευσή στο σχολείο χωρίς να υπάρχει εκπαίδευση διαφορετικών ταχυτήτων.

Η εκπαίδευση μετράει… και πρέπει να είναι προτεραιότητα για μια ολόκληρη κοινωνία, για κάθε κοινωνία, σε κάθε εποχή… πόσο μάλλον στην εποχή που ζουμε!

πηγή:  http://mamadesmpampades.gr/2011/11/10/finland-education/